حسن مرادی در گفتوگو با خبرنگار برنا از مُهر، با بیان اینکه ملخ ها همچون سربازان تازی به مرزهای شهرستان های مُهر و لامرد هجوم آورده اند تصریح کرد: از همان آغاز هجوم ملخ ها (دوم اسفند ماه ۱۳۹۸) از شبه جزیره عربستان به دو شهرستان مُهر و لامرد مبارزه با این آفت آغاز شد و اکیپ هایی در بخش های وراوی و مرکزی با تعداد 8 دستگاه تراکتور و همکاری جهاد کشاورزی تقسیم شدند.
وی افزود: مرحله اولیه مبارزه با ملخ صحرایی در بخش های وراوی و مرکزی بود و اکنون با گذشت ۱۰۰ روز از این هجوم که جز به خطر انداختن امنیت غذایی برای کشور چیزی در پی ندارد، کماکان مبارزه با این آفت به جد در اقصی نقاط شهرستان مُهر در حال انجام است.
این مقام مسئول با نیم نگاهی به روش مبارزه با ملخ صحرایی در شهرستان مُهر بیان کرد: باتوجه به کوهستانی بودن منطقه مُهر امکان استفاده از پهپاد، هواپیما و حتی هلیکوپتر سم پاش وجود ندارد، زیرا نهایت ارتفاع موارد فوق تا سطح زمین باید ۱۰-۱۵ متر باشد لذا در مناطق کوهستانی از سم پاش های ulv، کوله ای و در برخی از موارد تراکتور توربولاینرو و در دشت ها از سمپاش های تراکتوری استفاده کردیم.
او بالغ بودن این مهاجم خطرناک را عامل مبارزه شبانه و سحرگاهی با آنها دانست و خاطرنشان کرد: ملخ ها در مناطق صعب العبور که امکان بردن تراکتور سم پاشی در آنجاها نبود شروع به جفت گیری و تخم ریزی کردند و این کار مبارزه با دشواری های بیشتری همراه کرد چراکه مبارزه با پوره ملخ به مراتب سخت تر از خود ملخ است.
مرادی از مبارزه با ملخ صحرایی در شهرستان مُهر به مسافت ۱۱۷۰۰ هکتار خبر داد و اضافه کرد: در مبارزه با پوره ها اگر کمک های نیروهای پایگاه مقاومت قلعه محمدعلی، چاه سرگاهی و مردم خوب بخش وراوی و دهستان خوزی چه از لحاظ نیروی انسانی و چه از نظر امکانات (اعم از تراکتور و سم پاش) نبود مبارزه ای نیز امکان پذیر نبود که جا دارد از این عزیزان کمال تشکر و قدردانی را کنم.
وی اذعان کرد: بخشی از تسهیلاتی که استان برای این مبارزه در اختیار جهادگران مُهری قرار داد مالی و تهیه سموم است و بخش دیگری از آن یک دستگاه سم پاش ماشینی و سه سم پاس ULV بوده است که دستگاه سم پاش ماشینی عملاً در شهرستان ما به علت کوهستانی بودن استفاده چندانی نداشته است و ULV نیز به علت سنگین بودن کار چندانی را پیش نبرد.
این مقام مسئول با اشاره اینکه فرسایشی بودن مبارزه با ملخ، باعث کاهش نیروی انسانی در این نبرد دوسویه بوده است خاطرنشان کرد: نیروی کار ما از ۲۰-۳۰ نفر به ۵ نفر کاهش یافت و اگر مدد بچه های پایگاه های مقاومتی مثل پایگاه مقاومت قلعه محمد علی و چاه سرگاهی نبود قطعاً مبارزه با این مهاجم کوچک اما خطرناک به جد دشوار میشد.
این مقام مسئول با بیان اینکه سم های این مبارزه طاقت فرسا چیزی جز حساسیت هایی همچون اگزمای پوستی، سرفه ها و عطسه های شدید برای بچه های جهادگر به ارمغان نیاورده است با ابراز گلهمندی گفت: بچههای جهادگر مُهری ۱۰۰ شبانه روز برای امنیت غذایی مردم از خواب و خور افتادند؛ انتظار میرفت از سوی فرمانداری به عنوان ستاد بحران شهرستان توجه بیشتری به این کار سخت میشد تا اندکی از فشار بر جان و روح مبارزان کمتر شود اما تا به این لحظه کمکی صورت نگرفت.
معاون جهاد کشاورزی شهرستان مُهر افزود: چندین مکاتبه با اداره راه و فرمانداری مُهر انجام دادیم که قرار شد جاده دسترسی به طول ۷ کیلومتر در دل کوه ها هموار شود تا ضمن اینکه ۴۵ دقیقه در وقت ما برای دسترسی به مناطق مورد هجوم صرفه جویی شود زودتر بتوانیم امکانات را به مناطق مورد هجوم برسانیم که هر چند دیر اما خوشبختانه از تاریخ اول خرداد ماه استارت این کار زده شد.